Kanchi Golden Lizard Mystery: అరె, మీ మీదెప్పుడైనా బల్లి పడిందా? చాలామంది మీద పడే ఉంటుంది కదా. అలా బల్లి పడినప్పుడల్లా ఇంట్లో పెద్దవాళ్ళు ఒక విషయం చెప్తూ ఉంటారు – “కంచిలో ఉండే బంగారు బల్లిని ఎవరైనా తాకితే చాలు, వాళ్ళ కాళ్ళకు నమస్కరించినా చాలు, నీ మీద పడిన బల్లి వల్ల వచ్చిన ఎటువంటి దోషాలూ ఉండవు” అని. ఇది విన్న ప్రతిసారీ నాకొక సందేహం వచ్చేది. ఎక్కడో దూరంగా కంచిలో ఉండే బంగారు బల్లులని తాకడం వల్ల, ఇక్కడ మన మీద బల్లి పడటం వల్ల వచ్చే దోషం ఎలా పోతుంది? అసలు మన శరీరంపై ఎక్కడ బల్లి పడింది అన్న దాన్ని బట్టి మన భవిష్యత్తు నిజంగానే నిర్ణయించబడుతుందా? అసలు ఈ నమ్మకం ఎందుకు మొదలైంది? దీని వెనుక ఉన్న కథ ఏంటి?. ఇలాంటి ప్రశ్నలే నాలో కూడా చాలా ఉన్నాయి, అందుకే నేను కూడా ఈ విషయంపై చాలా డీటెయిల్ గా రీసెర్చ్ చేశాను. ఇప్పుడు ఆ విషయాలేంటో చూద్దాం రండి.
ముందుగా ఒక్క విషయం చెప్పాలి. చాలామంది బంగారు, వెండి బల్లులు అనగానే అవి కంచి కామాక్షి అమ్మవారి గుడిలో ఉంటాయని అనుకుంటారు. కానీ, నిజానికి అవి కామాక్షి అమ్మవారి గుడి నుండి దాదాపు 5 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉన్న అత్తి వరదరాజ పెరుమాళ్ టెంపుల్ లో ఉన్నాయి. అయితే, అసలు ఈ బంగారు, వెండి బల్లులు ఇక్కడికి ఎలా వచ్చాయో తెలియాలంటే, ముందు ఆ గుడిలో మూలవిరాట్ ఎలా ఏర్పడిందో తెలుసుకోవాలి.
వరదరాజ పెరుమాళ్ గుడి ఆవిర్భావం:
స్కంద పురాణం ప్రకారం, సృష్టి ఇంకా మొదలవ్వకముందు, సృష్టికర్త బ్రహ్మ గారు, సృష్టిని పాలించే విష్ణువు అనుగ్రహం పొందడం కోసం ఒక గొప్ప యజ్ఞం చేయాలని అనుకున్నారు. మన హిందూ ధర్మం ప్రకారం, ఏ యజ్ఞం అయినా విజయవంతంగా పూర్తి కావాలంటే భర్తతో పాటు భార్య కూడా తప్పకుండా ఆ యజ్ఞంలో కూర్చోవాలి కదా. అయితే, అప్పట్లో బ్రహ్మ గారికి, ఆయన భార్య సరస్వతీ దేవికి మధ్య చిన్న చిన్న మనస్పర్థలు ఉండటం వల్ల, సరస్వతీ దేవి ఆ యజ్ఞం కోసం సమయం కేటాయించకుండా ఆలస్యం చేస్తూ ఉన్నారు.
సమయం మించిపోతూ ఉండటం, ఇక ఓపిక నశించడంతో, బ్రహ్మ గారు బ్రహ్మలోకం నుండి బయలుదేరి, కొంతమంది ఋషులతో కలిసి కాంచీపురంలోని హస్తగిరి అనే ఒక కొండ మీదకు వచ్చి కూర్చున్నారు. అక్కడ తన శక్తితో యజ్ఞ జ్వాలలను వెలిగించి, నెమ్మదిగా గాయత్రీ మంత్రాన్ని జపించడం మొదలుపెట్టారు. అప్పుడు ఆయన ముందున్న యజ్ఞ జ్వాలల నుండి గాయత్రీ దేవి ఆవిర్భవించింది. అలా వచ్చిన గాయత్రీ దేవిని, అక్కడే ఋషుల సమక్షంలో బ్రహ్మ గారు పెళ్లి చేసుకుని, ఆ మహా యజ్ఞాన్ని ప్రారంభించారు.
ఈ విషయం సరస్వతీ దేవికి తెలియగానే, ఆవిడకు చాలా కోపం వచ్చింది. “నేను లేకుండా యజ్ఞం ఎలా జరుగుతుందో చూస్తాను” అని అనుకుని, సరస్వతీ దేవి వేగవతి నదిగా మారి, ఉద్ధృతమైన ప్రవాహంతో ఆ యజ్ఞం జరుగుతున్న ప్రదేశాన్ని ముంచెత్తడానికి బయలుదేరింది. అప్పుడు సాక్షాత్తు ఆ శ్రీ మహావిష్ణువే స్వయంగా ఒక ఆనకట్టలా అడ్డు పడుకుని, ఆ నది ప్రవాహాన్ని పక్కకు మళ్ళించాడు. దానితో సృష్టికర్త బ్రహ్మ గారు గాయత్రీ దేవితో కలిసి ఆ యజ్ఞాన్ని విజయవంతంగా పూర్తి చేయగలిగారు.
యజ్ఞం పూర్తి అవ్వగానే, ఆ యజ్ఞ జ్వాలల నుండి శ్రీ విష్ణుమూర్తి ఒక విగ్రహ రూపంలో బయటకు వచ్చి, అక్కడున్న బ్రహ్మ గారిని, గాయత్రీ దేవిని, మరియు ఋషులను ఆశీర్వదించాడు. ఆ గొప్ప యజ్ఞానికి గుర్తుగా, అక్కడున్న ఋషులందరూ విష్ణుమూర్తిని ఆ కొండ మీదనే కొలువై ఉండమని ప్రాధేయపడ్డారు. వాళ్ళ కోరిక మేరకు, ఆ రోజు అక్కడ కొలువు తీరిన విష్ణు విగ్రహాన్ని అత్తి వరదరాజ పెరుమాళ్ అని పిలవడం మొదలుపెట్టారు. అలా పిలవడానికి కారణం, ఆ విగ్రహం అత్తి చెట్టు (అంజీర్ చెట్టు తెలుసు కదా) బెరడుతో చేసినట్టుగా ఉండటమే. ఇలా మొదలైంది అత్తి వరదరాజ పెరుమాళ్ గుడి కథ.
శాపం మరియు బల్లుల ప్రయాణం:
ఇప్పుడు ఆ బంగారు, వెండి బల్లుల కథ చూద్దాం. సప్తఋషులలో ఒకరైన గౌతమ మహర్షి ఒకరోజు తన ఆశ్రమంలో తపస్సు చేసుకోవాలని అనుకున్నారు. దానికోసం తన ఇద్దరు శిష్యులను పూలు, పళ్ళు, నీళ్ళు ఏర్పాటు చేయమని కోరారు. శిష్యులు హడావిడిగా నీళ్ళు తెస్తూ ఉండగా, ఆ నీళ్ళ పాత్రలో ఒక బల్లి పడి ఉండటాన్ని వాళ్ళు గమనించలేదు. అలా ఆ బల్లి పడిన నీటి పాత్రను గౌతమ మహర్షి ముందు పెట్టేశారు.
తపస్సు మొదలుపెట్టబోతున్న గౌతమ మహర్షి, నీళ్ళు తీసుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తూ, ఆ నీళ్ళలో పడి ఉన్న బల్లిని చూశారు. అంతే! ఒక గొప్ప సంకల్పంతో మొదలుపెట్టబోతున్న తన తపస్సు కోసం, బల్లి పడిన నీళ్ళను అజాగ్రత్తగా ఇచ్చారని గౌతమ మహర్షికి చాలా కోపం వచ్చింది. ఆ కోపంలో, “మీరిద్దరూ వచ్చే జన్మలో బల్లులుగా పుడతారు” అని శపించారు.
ఇది విన్న ఆ ఇద్దరు శిష్యులు చాలా బాధపడ్డారు. తాము కావాలని ఆ తప్పు చేయలేదని, తెలియక జరిగిన పొరపాటుకు అంతటి తీవ్రమైన శాపం తగదని గౌతమ మహర్షిని ప్రాధేయపడ్డారు. అప్పుడు గౌతమ మహర్షి తన దివ్య దృష్టితో అసలు ఆ రోజు ఏం జరిగింది, మరియు తన శాపం వల్ల భవిష్యత్తులో వాళ్ళకు ఏం జరగబోతుంది అన్నది గ్రహించి, వాళ్ళను ఓదార్చారు. “కంగారు పడకండి. మీరిద్దరూ మరుసటి జన్మలో ఈ హస్తగిరి పర్వతం మీద ఉన్న వరదరాజ స్వామి గుడిలో బల్లులుగా పుడతారు. అక్కడే ఉండి, వరదరాజ స్వామిని మనసారా పూజించండి. మీకు కచ్చితంగా మంచే జరుగుతుంది” అని చెప్పి వెళ్ళిపోయారు.
గురువు మాట ప్రకారం, ఆ జన్మలో శిష్యులు మరణించి, మరుసటి జన్మలో నిజంగానే కాంచీపురంలోని వరదరాజ పెరుమాళ్ స్వామి గుడిలో బల్లులుగా జన్మించారు. అలా బల్లులుగానే జీవిస్తూ, తమ శాప విమోచనం ఎప్పుడెప్పుడు జరుగుతుందా అని ఎదురుచూస్తూ, వరదరాజ స్వామిని నిరంతరం స్తుతిస్తూ ఉన్నారు.
దైవానుగ్రహం మరియు విముక్తి:
ఇలా బల్లులుగా జీవిస్తున్న ఆ ఇద్దరు శిష్యులు, ఒకరోజు గర్భగుడిలో అత్యంత ప్రకాశవంతంగా వెలిగిపోతున్న అత్తి వరదరాజస్వామిని చూస్తూ, తమ శిక్ష ఇంకెన్నాళ్ళు అనుభవించాలో కదా అని బాధపడుతున్నారు. అప్పుడే ఆ గుడిలోకి ఒక పెద్ద ఏనుగు రావడం గమనించారు. ఆ ఏనుగు చాలా బాధతో, కళ్ళనిండా నీళ్ళతో ఉంది.
వాళ్ళు చూస్తుండగానే, ఆ ఏనుగు మోకాళ్ళపై కూర్చుని, వరదరాజస్వామి విగ్రహాన్ని భక్తితో చూస్తూ, మనసులో ఇలా అనుకుంది: “ఇన్ని సంవత్సరాలుగా నేను అడవుల్లో, కొండల్లో, నదీ తీరాల్లో తిరుగుతూ, స్వర్గానికి దూరమై, ప్రశాంతత లేకుండా వెతుకుతున్నది నీ కోసమే స్వామి. వెయ్యికి పైగా దేవాలయాలు కొలువై ఉన్న ఈ కాంచీపురానికి రాగానే, నా దుఃఖం కట్టలు తెంచుకుని కన్నీటి రూపంలో బయటకొచ్చేసింది. నేను నా అహంకారాన్ని తెలుసుకున్నాను. దయచేసి నాకు శాప విమోచనం కలిగించు” అని ప్రాధేయపడింది.
ఇదంతా చూస్తున్న బల్లులకు చాలా ఆశ్చర్యం కలిగింది. అసలు ఈ ఏనుగు ఎవరు? ఎందుకు ఇంతలా బాధపడుతోంది? అని ఆలోచిస్తూ, చాలా ఆసక్తిగా దానినే చూస్తున్నాయి. ఇంతలో… అద్భుతమైన కాంతితో ఆ అత్తి వరదరాజ పెరుమాళ్ మూలవిరాట్ నుండి సాక్షాత్తు “శ్రీ మహావిష్ణువు” ప్రత్యక్షమయ్యాడు! ఒక్కసారిగా అక్కడున్న ఆ ఏనుగుతో పాటు, బల్లులు కూడా భక్తితో, మనసారా శ్రీ మహావిష్ణువును స్మరించడం మొదలుపెట్టాయి.
అప్పుడు విష్ణుమూర్తి ఆ ఏనుగును చూసి, “ఇంద్రదేవా! నీ అహంకారం పూర్తిగా నశించింది. నీలోని భక్తి భావం వికసించింది. ఇక నీ కష్టాలు చాలు. లేచి నీ నిజ స్వరూపాన్ని పొందు” అని ఆశీర్వదించాడు. అంతే! ఒక్కసారిగా ఆ ఏనుగు స్వర్గాధిపతి, వజ్రాయుధం ధరించే “ఇంద్రుడుగా” మారిపోయింది. అసలు విషయం ఏంటంటే, పూర్వం సరస్వతీ దేవి పెట్టిన శాపం వల్లే ఇంద్రుడు తన పదవిని కోల్పోయి, ఒక సాధారణ ఏనుగులా మారిపోయాడు. తన శాప విమోచనం, సాక్షాత్తు బ్రహ్మ గారే మహా యజ్ఞం చేసిన ఈ హస్తగిరి కొండపై ఉన్న అత్తి వరదరాజస్వామి గుడిలోనే జరుగుతుందని తెలుసుకుని, ఎన్నో సంవత్సరాలుగా వెతుకుతూ ఈ గుడికి చేరుకున్నాడు.
ముఖ్యంగా గమనించాల్సిన విషయం ఏమిటంటే, ఇంద్రుడికి శాప విమోచనం జరిగిన అదే సమయంలో, బల్లుల రూపంలో ఉన్న గౌతమ మహర్షి శిష్యులకు కూడా శాప విమోచనంతో పాటు, ఏకంగా “మోక్షం” కూడా లభించింది. అప్పుడే ఆ ఇద్దరు శిష్యులకు, గౌతమ మహర్షి “వరదరాజస్వామిని స్తుతిస్తే మీకు మంచే జరుగుతుంది” అని చెప్పిన మాటలు గుర్తుకు వచ్చాయి.
జ్ఞాపకార్థం మరియు స్థల పురాణం:
తనకు, మరియు ఆ బల్లులకు కూడా శాప విమోచనం లభించడం, మరియు ఈ మొత్తం దృశ్యాన్ని ఆకాశంలో ఉన్న సూర్యచంద్రులు కూడా ప్రత్యక్షంగా చూడటం గమనించిన దేవేంద్రుడు, ఈ అద్భుతాన్ని ఎప్పటికీ గుర్తుంచుకునేలా చేయాలనుకున్నాడు. అందుకోసం ఒక శిలాఫలకంపై, చంద్రుడికి గుర్తుగా ఒక “వెండి బల్లిని”, సూర్యుడికి గుర్తుగా ఒక “బంగారు బల్లిని”, వాటితో పాటు సూర్యచంద్రుల ప్రతిమలను కూడా చెక్కించి, ఆ గుడి పైకప్పుకు అమర్చాడు. ఈ విషయం ఆ గుడి స్థల పురాణంలో స్పష్టంగా చెప్పబడింది.
ఆ స్థల పురాణంలో చాలా వివరంగా ఇంకొక విషయం కూడా ఉంది. ఈ అత్తి వరదరాజస్వామి గుడిలో ఉన్న ఆ బంగారు, వెండి బల్లులను ఎవరైతే తాకుతారో, వాళ్ళకు ఎటువంటి “బల్లి దోషం” వర్తించదు. అంతేకాదు, ఆ బల్లులను తాకిన వాళ్ళ కాళ్ళకు నమస్కరించిన వారికి కూడా ఆ దోష ప్రభావం ఏమాత్రం ఉండదని చాలా స్పష్టంగా చెప్పారు. అందుకే, చిన్నప్పటి నుండి బల్లి గురించి మన పెద్దవాళ్ళు మాట్లాడినప్పుడల్లా, కంచిలోని ఈ బంగారు, వెండి బల్లుల గురించి చెప్తూ ఉంటారు.
బల్లి పడటం వెనుక నమ్మకం:
ఇక, మన శరీర భాగాలపై ఎక్కడ బల్లి పడితే ఏం జరుగుతుందన్న నమ్మకం గురించి వస్తే, మన పెద్దవాళ్ళు అలా నమ్ముతారు కానీ, ఇది 18 మహా పురాణాల్లో కానీ, ఉపరాణాల్లో కానీ చెప్పబడలేదు. అయితే, జ్యోతిష్య శాస్త్రంలో చెప్పబడిన “గౌలి శాస్త్రం” (బల్లి శాస్త్రం)లో మాత్రం ఈ విషయాలు ప్రస్తావించబడ్డాయి. కాబట్టి, ఈ “బల్లి శాస్త్రాన్ని” నమ్మాలా వద్దా అన్నది, మీరు జ్యోతిష్యాన్ని నమ్ముతారా లేదా అన్న దానిపై ఆధారపడి ఉంటుంది.
చివరగా చెప్పాలంటే, కంచిలోని బంగారు, వెండి బల్లుల కథ కేవలం ఒక ఐతిహ్యం కాదు, అది పురాణాల ఆధారంగా చెప్పబడిన ఒక ఆసక్తికరమైన వృత్తాంతం. ఇది వరదరాజ పెరుమాళ్ గుడిలో ఆ బల్లులు ఎందుకు ఉన్నాయో వివరిస్తుంది, మరియు వాటిని తాకడం వల్ల దోషాలు తొలగిపోతాయన్న నమ్మకానికి ఒక కథా నేపథ్యాన్ని అందిస్తుంది. ఈ కథ, గుడి స్థల పురాణంలో చెప్పబడినట్టుగా, తరతరాలుగా వస్తున్న ఒక ఆచారం వెనుక ఉన్న కారణాన్ని వివరిస్తుంది.
మరిన్ని ఇటువంటి వాటి కోసం తెలుగు రీడర్స్ భక్తి ను చూడండి.